Sally Rooney ünlü olmaktan rahatsız olduğunu itiraf etti

Sally Rooney, ünlü olmaktan rahatsız olduğu ile ilgili itirafta bulundu.

Sally Rooney ünlü olmaktan rahat değil.

33 yaşındaki yazar, daha sonra Daisy Edgar-Jones ve Paul Mescal’ın başrollerini paylaştığı hit bir mini diziye uyarlanan ‘Normal İnsanlar’ romanıyla küresel olarak ünlendi, ancak bir kez bittikten sonra çalışmasını pazarlama tarafından hoşlanmadığını itiraf etti. The Sunday Times’a şunları söyledi:

“Kitaplarımı pazarlamakla ilgilenmiyorum. Ve kitabımı okuyuculara satmak amacıyla mülakat sorularını kesinlikle yanıtlamıyorum. Ne zaman bir roman yayınlasam, onunla ilgili soruları cevaplamak zorunda hissediyorum – sanki yapmamak kötü bir form olacakmış gibi. Birçok insan bana soru sormak istiyor gibi görünüyor ve cevap vermeyi reddedersem bir basın toplantısı yapmayı reddeden bir politikacı gibi hissederdim. Bu açıkça aptalca. Belki de hiçbir soruya cevap vermemeliyim. Ama bunun işime sadık kalmanın ve ondan çekinmemenin bir yolu olduğunu hissediyorum. Kitap yayınlamaktan zevk aldığımı söyleyemem. Onları yazmaktan zevk alıyorum. Kitaplarımın yayınlandığı ve geçimimi kazanmama izin verdiği bir konumda olduğum için şanslı olduğumu anlıyorum. Kimsenin ne zaman biteceği konusunda beni rahatsız etmeden tek bir kitap üzerinde çalışarak yıllar geçirebildiğim için ne kadar şanslı olduğumu kesinlikle biliyorum ve hissediyorum. Ancak yayın dönemi benim için bir stres kaynağıdır. Ve sanırım bunun nedeni halkın gözünde rahat olmamam ve işim için çok iyi bir elçi olmadığımdan endişeleniyorum.”

‘Conversations With Friends’ yazarı ayrıca, bir röportaj yoluyla kamu malı hale getirdiği her şeyin onun için utanç kaynağı olduğunu, ancak çalışmasını herhangi bir tanıtım yapmadan yayınlarsa “suçlu” hissedeceğini belirtti. Dedi ki:

“Verdiğim bir röportajı tekrar okumak zorunda kalırsam, her zaman dünyanın beni yutmasını istiyorum. Oysa kurgumu okuduğumda, ayağa kalkmış gibi hissediyorum. Kitaplarımı seviyorum. Onlar hakkında konuşmak için her üç ya da dört yılda bir gazetelerde görünen versiyonumu sevmiyorum. Ama bunu yapmasaydım kendimi suçlu hissederdim, sanki kitabımı dünyaya tek başıma gönderiyormuşum gibi. Kötü bir ebeveyn gibi. Bir kitap yayınlama zamanı geldiğinde kendimi boğuşurken bulduğum bilmece bu. Bu nispeten nadir görülen bir durumdur. Çalışma hayatımın büyük çoğunluğu yazmaya ayrılmıştır – ve bunun için gerçekten minnettarım.”