Christina Applegate była zdruzgotana, gdy jej córka powiedziała jej, że tęskni za tym ‘kim była, zanim zachorowała’

53-letnia aktorka – u której zdiagnozowano stwardnienie rozsiane w 2021 roku – przyznała, że było to „jak nóż w serce”, gdy jej 14-letnia córka Sadie wyznała, że trudno jest jej radzić sobie z chorobą matki.

Christina Applegate była zdruzgotana, gdy jej córka powiedziała jej, że tęskni za tym ‘kim była, zanim zachorowała’

53-letnia aktorka – u której zdiagnozowano stwardnienie rozsiane w 2021 roku – przyznała, że było to „jak nóż w serce”, gdy jej 14-letnia córka Sadie wyznała, że trudno jest jej radzić sobie z chorobą matki.

W podcaście “Let’s Talk Off Camera” z Kelly Ripą, Christina powiedziała: „Nie wstaję z tym rano, wstaję dzięki niej. To przez nią wciąż tu jestem i próbuję.”

“Ale powiedziała mi coś pewnego dnia, Sadie, przepraszam, ale muszę to powiedzieć. Powiedziała: ‘Tęsknię za tym, kim byłaś, zanim zachorowałaś.’ To było jak nóż w serce, ponieważ ja też tęsknię za tym, kim byłam, zanim zachorowałam. Bardzo.”

Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, która atakuje mózg i ośrodkowy układ nerwowy.

W zeszłym roku Christina – która jest żoną ojca Sadie, Martyna LeNoble’a od 2013 roku – przyznała, że naprawdę trudno jej było pogodzić się z chorobą.

Powiedziała w podcaście “Messy”: „Trochę mnie to przeraża, bo wydaje się naprawdę fatalistyczne, jakby to był koniec. Nie mam tego na myśli, ale jestem teraz uwięziona w tej ciemności, której nie czułam od prawdopodobnie dwudziestu lat. Nie cieszę się życiem. Nie cieszy mnie ono. Nic mnie już nie cieszy.”

Później dodała: „Ale jest ok. Czy to chociaż trochę zdejmuje z was ciężar? Wszystko w porządku. Trzeba poruszyć ten temat. Poruszymy ten temat. To moment. To myśl. To uczucie. Mówiłam o mrocznych rzeczach, o których myślałam i które czułam.

„Myślę, że ważne jest, aby móc mówić takie o takich rzeczach” – kontynuowała. „Każdy, u kogo zdiagnozowano stwardnienie rozsiane lub jakąkolwiek przewlekłą chorobę, która odebrała to, kim był przed diagnozą, powinien pomyśleć, że jest świetnie. Rozumiecie, o co mi chodzi? Nie.

“Są chwile, w których czujesz, że to jest męczące i nie masz ochoty nic robić. Ale działasz, a mając przyjaciół takich jak ty, którzy, mówienie o tym, jak jak wypuszczenie powietrza z balonu.